Multis formam exposuit tota disputari

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Omnis enim est natura diligens sui. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Maximus dolor, inquit, brevis est. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Summae mihi videtur inscitiae. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Sed hoc sane concedamus. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?